Wataha w Puszczy Tarnowskiej
Jodłów. Po roku od ukazania się pierwszej notatki poświęconej obecności wilków w Borach Tarnowskich nie ma już wątpliwości. Obecność wilczej watahy potwierdzają nie tylko myśliwi, ale także leśnicy i robotnicy leśni.
W ostatnich kilku tygodniach całe stado lub pojedyncze sztuki widywano w puszczańskich ostępach kilkakrotnie. Świadkowie twierdzą, że zwykle zwierzęta te podążały za świeżymi tropami jeleni.
Jakkolwiek spotyka się zdania odmienne, znawcy wilczych obyczajów zgodnie twierdzą, że nie stwarzają one żadnego problemu dla ludzi, których unikają. Moi leśni rozmówcy stoją jednak na stanowisku, że spotykane przez nich wilki są genetycznymi mieszańcami z psami domowymi i z tego powodu instynkt trzymania się daleko od ludzi został u nich zaburzony. Sprawia to, że współczesny wilk często nie tylko, że nie unika człowieka, ale przeciwnie – wykazuje zainteresowanie obecnością ludzi i nie stroni od miejsc jego pobytu.
Zdarza się też coraz częściej słyszeć opinie, że – wbrew twierdzeniom ekologów – wilk zabija dla samego mordowania, a nie tylko, żeby przeżyć. Ilustracją tej tego stwierdzenia mają być przykłady zabijania wielu ofiar w przypadku dostania się wilków do zagrody danieli czy innych zwierząt domowych.
Ostatnio sygnalizowano przypadki zaginięcia psów towarzyszących wędrowcom na obszarze dawnej Puszczy Tarnowskiej. Niczego nie przesądzam, ale nie można wykluczyć, że stały się ofiarami wilczego polowania.
Dlatego warto powtórzyć zeszłoroczny apel: udając się do lasu na spacer ulubionego czworonoga raczej nie zabierajmy. Także na smyczy. Wilki ich nie tolerują i obecność psa może sprowokować agresję.
I na koniec prośba do wszystkich czytelników o przekazywanie na adres redakcji „Tekstów i Pejzaży” wszystkich wiarygodnych informacji o kontaktach z wilkami w Borach Tarnowskich oraz ich innych okolicznych kompleksach leśnych.
Jan WOJTASIK
Zdjęcie przedstawia fragment wilczego tropu. Wykonano je w styczniu 2016 r. w pobliżu Gaju Wandy – centralnym obszarze dawnej Puszczy Tarnowskiej