Świadkowie, historia i prawda

[…] Nie uważałem za słuszne spisywać tego, co mi się zdawało, ale tylko to, czego sam byłem świadkiem, albo to, co słysząc od innych, z największą możliwie ścisłością  i w każdym szczególe zbadałem.

Trudno zaś było dojść prawdy, ponieważ nie zawsze świadkowie byli zgodni w przedstawianiu tych samych wypadków, lecz podawali je zależnie  od sympatii dla jednej lub drugiej strony i zależnie od swej pamięci. […]

Tukidydes, Wojna peloponeska, tłum. Kazimierz Kumaniecki, Wyd. Czytelnik, W-wa 1988 s. 16