Starsze

  • Starsze

    Kradzież

    W rozumieniu prawa karnego, kradzież to zabór cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Istotą zaboru jest wyjęcie cudzej rzeczy ruchomej spod władztwa osoby uprawnionej do niepodzielnego władania, czyli swobodnego dysponowania tą rzeczą. Rzecz ruchoma to każdy przedmiot o właściwości materialnej, który daje się przeliczyć na pieniądze. Rzecz ruchoma ma jeszcze te właściwość, że można ja przenosić z miejsca na miejsce. Do rzeczy ruchomych zaliczane są także pieniądze i papiery wartościowe. Przedmiotem kradzieży w rozumieniu kodeksu karnego nie mogą więc być nieruchomości, np. pole, dom, staw czy las. Jeżeli jednak określony przedmiot może zostać od nieruchomości odłączony, to jego zabór w celu przywłaszczenia stanowi kradzież. Można zatem ukraść drzewo z lasu,…

  • Starsze

    Koroner, czyli … trochę Ameryki

    Koroner, czyli … trochę Ameryki  Podobno tylko kłamstwo musi brzmieć prawdopodobnie. Prawda nie jest aż tak wymagająca. Ten nieco dziwny wstęp do prezentacji systemu organizacji biur koronera w Stanach Zjednoczonych wynika z faktu, który dla Europejczyka może wydawać się zdecydowanie nieprawdopodobny: koroner – urzędnik, którego obowiązkiem jest stwierdzanie zgonu, ustalanie jego przyczyny i zarządzanie sekcji zwłok nie musi być lekarzem, nie musi przechodzić żadnego specjalistycznego przeszkolenia, nie musi przed podjęciem decyzji konsultować się z lekarzem. Ba, nawet nie musi zgodzić się z opinią medyka wydaną na podstawie sekcji zwłok. Mark Pearl, autor znanej powieści nie bez racji pisał więc o koronerze Bostonu z połowy XIX w., że „Był politycznym figurantem, funkcję…

  • Starsze

    Kontratyp, czyli zgoda na nieodpowiedzialność

    Kontratyp, czyli zgoda na nieodpowiedzialność  Każdego dnia dokonywane są czyny, które formalnie wyczerpują znamiona przestępstw opisanych w ustawach karnych, a za które nie pociąga się nikogo do odpowiedzialności. Z mocy konkretnego przepisu prawnego lub ugruntowanej praktyki czyny takie uważane są bowiem za zgodne z prawem. W literaturze prawnokarnej nazywane są one tradycyjnie kontratypami. W istocie chodzi o takie przykłady okoliczności wyłączających bezprawność czynu, jak: obrona konieczna, stan wyższej konieczności, eksperyment, zgoda pokrzywdzonego, czynności lecznicze, karcenie małoletnich, uprawianie sportu, uzasadnione ryzyko, także gospodarcze, ostateczna potrzeba i zwyczaj. Szczególnym przykładem kontratypu jest „działanie w ramach uprawnień lub obowiązków”. Karalna bezprawność pewnych zachowań zostaje zniesiona w sytuacji, kiedy inny przepis prawa daje uprawnienie…

  • Starsze

    Kontaminacja

    Kontaminacja  Według Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego, termin ten oznacza „zmieszanie, skrzyżowanie różnorodnych czynników w nową całość”. Może też znaczyć tyle, co „skrzyżowanie dwóch wyrazów lub wyrażeń, nasuwających się mówcy jednocześnie i połączonych przez niego omyłkowo w całość” [patrz: Wł. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wyd. Wiedza Powszechna, W-wa 1970 s. 404]. Łacińskie „contaminare” w prostym tłumaczeniu odpowiada polskiemu „zbrukaniu”, „zarażeniu”, „splamieniu” i ma wyraźnie pejoratywny kontekst znaczeniowy. W polskiej literaturze kryminalistycznej pojecie kontaminacji pojawiło się bardzo późno i próżno szukać go w skorowidzach rzeczowych klasycznych podręczników z tego zakresu wydawanych w Polsce po II Wojnie Światowej [por. P. Horoszowski, Kryminalistyka, Wydawnictwo PWN, W-wa 1958 czy…

  • Starsze

    Konsultant w postępowaniu karnym

    Konsultant w postępowaniu karnym  Jakkolwiek od dawna wiadomo, że może być najlepszym przewodnikiem prowadzącego śledztwo po skomplikowanych meandrach rzeczywistości zbrodni, instytucja konsultanta w polskiej procedurze karnej formalnie nie istnieje. Ustawodawca wyszedł zapewne z założenia, że wszelkie zagadnienia wchodzące w zakres wiadomości specjalnych, a istotne dla sprawy zamykają się w granicach procedur ustalających podstawy powołania biegłego, opracowania opinii i ich wykorzystania w dowodzeniu. Nie jest to stanowisko słuszne. Nie uwzględnia ono tych spraw, których przedmiotem są fakty czy zjawiska występujące bardzo rzadko lub przebiegające w nietypowy sposób. Innymi słowy, chodzi o sytuacje wykraczające poza rutynową wiedzę i doświadczenie organu procesowego, nawet wówczas, gdy jest to wiedza rzetelna i poparta doświadczeniem. W takich…

  • Starsze

    Konstytucja Majowa

    Konstytucja Majowa  Czy podstęp może przysłużyć się dobrej sprawie? Machiavelli, żyjący na przełomie XV i XVI wieku, włoski pisarz, historyk i dyplomata, który głosił, iż cel uświęca środki, z udzieleniem odpowiedzi na „tak” nie miałby najpewniej wątpliwości. Czy Twórcy polskiej Konstytucji 3 Maja znali dzieła Machiavellego? Ponieważ było wśród nich wielu światłych i dobrze wykształconych ludzi, należy założyć, że najpewniej znali jego twórczość bardzo dobrze. Nie tylko znali, ale potrafili się nią zainspirować. Przejdźmy jednak do rzeczy. Samo słowo „konstytucja” posiada rodowód łaciński i po polsku może być tłumaczone jako działanie polegające na ustanawianiu, urządzaniu czy uporządkowywaniu. W średniowieczu „konstytucja” oznaczała po prostu reguły życia zakonnego, w Polsce szlacheckiej –…

  • Starsze

    Komunikacja pozawerbalna w psychologii śledczej

    Komunikacja pozawerbalna w psychologii śledczej  Mowa będzie oczywiście o komunikacji jako sposobowi porozumiewania się pomiędzy ludźmi. Komunikacja jest jedną z najważniejszych relacji występujących pomiędzy jednostkami. Wyraża ona przestrzeń ukształtowaną przez dwa rodzaje bodźców. Każdy człowiek jednocześnie wysyła komunikaty w kierunku swojego otoczenia i od otoczenia tego komunikaty odbiera. Jest więc nadawcą i odbiorcą komunikatów. Zarówno wysyłanie przez niego sygnałów, jak też obieranie bodźców w postaci różnego rodzaju informacji może występować na poziomie świadomości albo przebiegać podświadomie. Tradycyjnie za podstawową formę komunikacji uważa się mowę ludzką. Komunikat przekazywany tą drogą może mieć postać kodu mówionego albo pisanego. Z wielu powodów każdy z tych sposobów kodowania doznaje wielu ograniczeń zarówno po stronie…

  • Starsze

    Kobieta a przestępstwo

    Kobieta a przestępstwo  Zacznijmy prowokacyjnym i mocno już nieaktualnym cytatem: „Światem kobiet rządzi eros, a ich zachowanie skupia się na małżeństwie i rodzinie. […] Światem mężczyzn rządzi logos, toteż ich zainteresowania oscylują wokół rozsądku, wiedzy i wykonywanego zawodu”. Opinia zawarta w przytoczonym cytacie streszcza tradycyjne poglądy filozofów, teologów, a nawet dawnej kryminologii na rolę kobiet w społeczeństwie i konsekwencje tej roli w strukturze i nasileniu przestępczości [patrz: B. Hołyst, Kryminologia, Wyd. Praw. LexisNexis, W-wa 2004, s. 525]. Nie ulega wątpliwości, że poszukiwanie jakiś szczególnych czynników determinujących przestępczość kobiet wynikało z łatwo dostrzegalnych dysproporcji nasilenia przestępczości kobiecej i męskiej. Dysproporcję tę w dużym stopniu potwierdza też najnowsza statystyka. W roku 2007…

  • Starsze

    Kaucja, czyli poręczenie majątkowe

    Kaucja, czyli poręczenie majątkowe  Kaucja stanowi sumę pieniężną złożoną jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Kaucja, znana u nas głównie z amerykańskich filmów kryminalnych, a pozwalająca podejrzanemu na opuszczenie aresztu i odpowiadanie z tzw. wolnej stopy, w polskim procesie karnym jest środkiem zapobiegawczym określanym jako poręczenie majątkowe. Wg A. Bulsiewicza [Poręczenie majątkowe w polskim procesie karnym, Toruń 1991, s. 36 i nast.], poręczenie jest gwarancją majątkową zapewniającą pożądane z punktu widzenia celów postępowania karnego zachowanie się oskarżonego, a zwłaszcza jego stawiennictwo na każde wezwanie i nieutrudnianie tego postępowania w jakikolwiek inny niedozwolony sposób. Podstawowym celem zastosowania poręczenia majątkowego jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego na…

  • Starsze

    Katastrofy kolejowe

    Katastrofy kolejowe  Katastrofy kolejowe Zaproponowana przez Piotra Hachulskiego definicja określa katastrofę kolejową, jako zdarzenie nagłe, które zakłóca w groźny sposób ruch kolejowy i powodujące szkody o rozmiarach powszechności dla życia i zdrowia ludzi oraz mienia w znacznych rozmiarach [patrz: P. Hachulski, Katastrofa w ruchu kolejowym, Studia Kryminologiczne, Kryminalistyczne i Penitencjarne, t. 1 W-wa 1974 s. 277]. Zgodnie z zaproponowaną przez tego Autora systematyką, w pierwszej kolejności rozróżnia się katastrofy kolejowe polegające na zderzeniach oraz katastrofy, których istotą jest tzw. wykolejenie, czyli wypadnięcie pociągu z szyn. Zderzenia mogą mieć charakter czołowy lub stanowić efekt najechania. Do zderzenia czołowego dochodzi w przypadku jazdy dwóch pociągów jednym torem, lecz w przeciwnych kierunkach. Przykładem…