Jest niemal pewne, że inspiracją słów zawartych w tytule tego felietonu były słowa refrenu znanego przeboju Maryli Rodowicz. Innych skojarzeń już trudno byłoby się dopatrzeć. Pociągi, jakimi podróżował po Polsce Mariusz M. z całą pewnością nie były byle jakie.

Wypowiedź jakiej udzieliłem Pani Redaktor Danucie Mystkowskiej z Gazety Lubuskiej w lutym 1988 r. dotyczyła wielu różnych problemów związanych z pracą prokuratora. Jednak redakcja kilkakrotnie i w tytule i podtytułach kilkakrotnie zaakcentowała wątek kary śmierci. W rezultacie takiego zabiegu zagadnienie „za” czy „przeciwko” karze śmierci uznano za najważniejsze przesłanie mojej wypowiedzi dla GL.

Przypomniana tu publikacja traktuje o stosunkowo pospolitym przestępstwie wszechczasów, jakim jest włamanie. Włamania zwykle zaliczane są do zdarzeń mniej niebezpiecznych niż rozboje, zgwałcenia czy inne poważne czyny kryminalne.

Ostatnie kilkadziesiąt lat charakteryzowało się w Polsce m.in. postępującą decentralizacją zarządzania krajem i cedowaniem rozstrzygnięć administracyjnych czy gospodarczych na samorządy oraz inne instytucje czy organizacje funkcjonujące w formule zdecentralizowanej.

Obowiązki prokuratora oraz wielokierunkowe zaangażowanie społeczne sprawiały, że wiele spraw Nowej Soli było mi bardzo bliskich i w miarę dobrze znanych. Dawałem temu niekiedy wyraz w działalności publicystycznej.

Nieodżałowanej pamięci Jan Reichert – Naczelny „Wrzeciona” bardzo zabiegał o atrakcyjność prowadzonego przez siebie czasopisma załogi Nowosolskiej Fabryki Nici „Odra”. M. in. z tego powodu w miesięczniku można było znaleźć wiele materiałów nie związanych bezpośrednio z życiem zakładu, ale interesujących z różnych powodów jego pracowników.

Obrona konieczna bez wątpienia należy do najważniejszych i najciekawszych instytucji prawa. Tematowi temu poświęcona została w 1981 r. kolejna publikacja Wrzeciona z cyklu „Czy znasz swoje prawo”?

Niedawno miałem przyjemność uczestniczenia w niezwykle ciekawym spotkaniu z młodzieżą Liceum Ogólnokształcącego im. Kamila Baczyńskiego w Nowej Soli. Tematem spotkania były zawody prawnicze, ich blaski i cienie, drogi kariery zawodowej. Siłą rzeczy dyskusja koncentrowała się na zagadnieniach pracy prokuratorów.

Wyczyn Leszka G. mógłby stanowić gotowy scenariusz filmu przygodowego i to w konwencji komediowej. Jest też całkiem wiarygodnym przyczynkiem do opisu polskiej rzeczywistości gospodarczej i mentalności społecznej początków lat 80-tych XX w.

Jak zaznaczyłem to już wcześniej w innym miejscu, podnoszenie świadomości prawnej możliwie szerokich grup społecznych należało do jednego z ważnych zadań polskiej prokuratury dwudziestolecia 1970 – 1990.