[…] Dla prawidłowego ustalenia nieumyślności nie wystarczy wskazanie ogólnej nieostrożności zachowania sprawcy. Konieczne jest bowiem wskazanie konkretnej reguły ostrożności, która została naruszona, w wyniku czego doszło do popełnienia czynu zabronionego. […]

[…] Zmiana kwalifikacji prawnej to także wprowadzenie nowej oceny prawnej i zakwalifikowanie określonego zachowania się z innego przepisu prawnego, a także dokonanie istotnych zmian w opisie zarzucanego czynu.

[…] W wypadku przestępstwa podrobienia dokumentu najistotniejsze znaczenie dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu ma charakter dokumentu, który został sfałszowany oraz okoliczności jego użycia jako autentycznego. W niniejszej sprawie dokumentem tym był dowód osobisty, a zatem dokument o pierwszorzędnym znaczeniu dla obrotu prawnego.

[…] W sytuacji, gdy treść zarzutu jest mało precyzyjna i nie odzwierciedla dokładnie znamion danego typu czynu zabronionego, sąd nie może odwołać się w wyroku skazującym do tego błędnego opisu, lecz jego obowiązkiem jest takie zredagowanie wyroku, by opis czynu przypisanego oddawał wszystkie przedmiotowe i podmiotowe znamiona przestępstwa. […]

[…] Obrona konieczna nie ma wprawdzie subsydiarnego charakteru, to jednak może mieć tylko konieczny charakter, a więc musi być podjęta w taki sposób i takimi środkami, jakie są w konkretnej sytuacji niezbędne do odparcia zamachu.

[ …]  Kara po latach jest tylko abstrakcyjną dolegliwością, zatem bezcelowym okrucieństwem. […] Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z dnia 26 czerwca 2006r, w sprawie  II AKzw 658/06

[…] Obecność na miejscu przestępstwa nie jest przestępstwem i nie dowodzi udziału w przestępstwie. Dopiero czynności wykonawcze przestępstwa są „czynem”, za który się karze. […] Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z 14 listopada 2009 r. w sprawie sygn. II AKa 117/09

[…] Gdy czyn zabroniony stanowi zamach na dwa lub więcej dobra chronione prawem, to zwiększa się jego stopień społecznej szkodliwości. […] Sąd Najwyższy w wyroku z 11 kwietnia 2011 r. w sprawie IV KK 382/10

[…] Niezbędnym warunkiem przyjęcia, że mamy do czynienia z przestępstwem jest – między innymi – ustalenie, że czyn człowieka charakteryzował się społeczną szkodliwością w stopniu większym niż znikomy (nullum crimen sine periculo sociali).

[…] Organy ścigania powinny tylko w wyjątkowych wypadkach, a więc powściągliwie ingerować w transakcje prywatnego podmiotu gospodarczego, który swobodnie, zgodnie z swoim interesem uzgadnia warunki umowy, a więc i cenę, i nie dopatruje w tym żadnej szkody.