Dowód z poszlak jest pełnowartościowym dowodem winy dopiero wtedy, gdy łańcuch poszlak – rozumianych jako udowodnione fakty uboczne – prowadzi pośrednio, tj. w drodze logicznego rozumowania, do stwierdzenia jednej tylko pewnej wersji zdarzenia, z której wynika, że oskarżony popełnił zarzucony mu czyn.

W sprawie o zabójstwo koniecznym jest dokładne ustalenie mechanizmu powstałych obrażeń, głebokości ran, ich kierunku, siły zadanych uderzeń, itp. Może to niewątpliwie wpłynąć na ustalenie zakresu odpowiedzialności oskarżonej, a co sie z tym łączy, przyjęcie prawidłowej kwalifikacji prawnej przypisanego czynu.

We współczesnych procedurach sądowych obowiązuje zasada swobodnej oceny dowodów, która zakłada, że wewnętrzne przekonanie sędziego jest najlepszym kryterium tej oceny. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c.

Podżeganie w każdym wypadku musi łączyć się przynajmniej z próbą wywarcia presji psychicznej na osobie sprawcy i ma skłonić go do dokonania przestępstwa. Samo tylko użycie słów „trzeba by ich skubnąć to będziemy mieli na paliwo” nie wyczerpuje znamion podżegania do przestępstwa kradzieży.

Sąd odwoławczy potwierdził, że okres sporządzenia opinii przez biegłego był nadmiernie długi, gdyż trwał od lipca do początku grudnia, a więc wyniósł 5 miesięcy. Niemniej jednak nie można w tym zakresie czynić zarzutów Sądowi Okręgowemu w Katowicach.

Czas pracy sędziego jest określony wymiarem jego zadań, jednak nie można stale ich w sposób nieograniczony rozszerzać.

Na gruncie prawa wykroczeń karalność czynu ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a gdy w tym okresie wszczęto postępowanie, ustaje ona z upływem dwóch lat, ale liczonych także od momentu popełnienia wykroczenia, a nie jak w prawie powszechnym, kiedy to okres wydłużenia karalności zaczyna biec po ustaniu pierwotnego terminu przedawnienia. Sąd Najwyższy w wyroku z 5 marca 2015 r., sygn. II KK293/14

[…] Nieprawidłowe i zbędne jest przeklejanie do uzasadnienia całości wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków w celu dokonania ich oceny.

[…] Samo oświadczenie oskarżonego, że podjął leczenie w poradni uzależnień, nie oznacza bynajmniej, że daje to samo w sobie podstawy do uznania zaistnienia nagle wątpliwości co do jego poczytalności […] Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie sygn, akt II KK 70/15

Prawo do „krytyki” nie może być utożsamiane z prawem do „zniesławiania”, a krytyczne oceny powinny być wyrażane w odpowiedniej formie, zwłaszcza gdy nie są wyrażane w sposób spontaniczny lub w toku szybkiej wymiany słów, a w sposób zaplanowany i przemyślany.