Erywań jest stolicą i zarazem największym miastem Armenii. Jego początki sięgają VIII stulecia p.n.e. Był zdobywany i niszczony przez Scytów, Arabów i wojska Tamerlana. Wielokrotnie nawiedzały go trzęsienia ziemi. Obecnie jest to jeden z głównych ośrodków przemysłowych, naukowych i kulturalnych Zakaukazia. W pogodne dni nad miastem góruje znana już z Pisma Świętego góra Ararat. To właśnie na jej zboczu miała po wielkim potopie osiąść Arka Noego. Na szlaku wypraw turystycznych Erywania znajduje się m.in. Plac Republiki, Kaskady – wiodące na wzgórze schody, ozdobione wieloma nowoczesnymi rzeźbami, pod którymi zlokalizowane są sale muzealne, fabryka koniaku Ararat, Park Zwycięstwa, gdzie znajduje się pomnik Matki Armenii. W Parku Zwycięstwa nie zabrakło też polskich…

To największe miasto na Zakaukaziu w basenie Morza Kaspijskiego. Ma długą historię, a obecnie żyje z ropy, podobnie, jak cały Azerbejdżan. Wiele elementów architektonicznych oparte jest na projektach, który autorami lub współwykonawcami byli Polacy. Najbardziej znani wśród nich to: Józef Gocławski, Kazimierz Skórewicz i Józef Płoszko. Sam tylko Józef Gosławski, który pod koniec XIX  w. objął stanowisko głównego architekta Baku, ciągu zaledwie siedmiu lat zdołał zaprojektować i wznieść 12 gmachów. Mówi się o nich, że odmieniły oblicze azerbejdżańskiej stolicy. Jego następca Kazimierz Skórewicz był m.in. autorem koncepcji bulwaru nadmorskiego. Pałace i budynki w stylu neoklasycystycznym do dzisiaj prezentują się okazale i uroczo. Turyści zwiedzają przede wszystkim Stare Miasto, w tym Wieżę…

Batumi liczy sobie 160 tys. mieszkańców. Jest trzecim co do wielkości miastem Gruzji. Powstało na pocz. X w. w południowo-zachodniej kraju, na wybrzeżu Morza Czarnego. Od II połowy XIX w., po przyłączeniu do Rosji i rozbudowie portu, zauważa się dynamiczny rozwój miejscowości. Mimo, iż w Batumi znajdują się zakłady przemysłowe i liczne instytucje kulturalne, miasto to jest jednak przede wszystkim znanym ośrodkiem wypoczynkowym, z dobrze zagospodarowanym pasem nadmorskim. Uwagę zwraca wielokilometrowa promenada, liczne restauracje czy nowoczesna sala koncertowa. Czas mojego krótkiego spaceru po Batumi podzielił się wyraźnie na „porę deszczową” i przeddeszczowe oraz podeszczowe godziny słoneczne. Widać to wyraźnie na zamieszczonych w galerii fotografiach. Wiele z nich pokazuje zresztą dokładnie…

Zwiedzając miejsca kultu religijnego w Gruzji, Armenii i Azerbejdżanie, nie sposób oprzeć się wrażeniu, jak wiele dla wyznawców poszczególnych religii znaczyła w przeszłości i znaczy obecnie wiara w boga lub bogów. Systemom monoteistycznym towarzyszyło przy tym przekonanie o jedynej prawdziwości ich dogmatów, potrzebie nawracania innych, nieśmiertelności duszy i czekającej po śmieci nagrodzie lub karze. Tak było przed tysiącami lat i niemal tak samo jest dzisiaj. W imię tych przekonań ludzie gotowi byli ginąć sami i zabijać innych. Z tego m.in. powodu niektóre, niegdyś znaczące religie straciły na znaczeniu, a społeczeństwa je wyznające wyginęły. Inne – przeciwnie: ciągle się rozwijają i zyskują nowych wyznawców. Po każdej religii pozostał jednak jakiś dorobek intelektualny przenikający…

Sława, niekiedy dla większej precyzji, chociaż błędnie, zwana przez niektórych Sławą Śląską, jest urokliwym miasteczkiem położonym nad Jeziorem Sławskim w województwie lubuskim. Obecnie należy do powiatu wschowskiego, wcześniej wchodziła w skład powiatu nowosolskiego.

Jodłów jest niewielką, malowniczo położoną wioską nad Jeziorem Tarnowskim Dużym, tuż przy granicy powiatów nowosolskiego i wschowskiego. Okolice Jodłowa i oczywiście samo jezioro geograficznie zaliczane są do obszaru Pojezierza Sławskiego. Jest tu czysta woda, łagodnie pofałdowany teren i dużo, dużo lasów. Jeszcze do niedawna za początek osadnictwa w Jodłowie przyjmowano połowę XIX wieku. Najnowsze badania w ramach programu AZP [Archeologiczne Zdjęcie Polski] ujawniły jednak na obszarze Jodłowa obecność 5 stanowisk archeologicznych. Są to ślady i punkty osadnicze z epoki brązu, starożytności i późnego średniowiecza. Wymarzone miejsce nie tylko letniego wypoczynku. Do 1937 r. miejscowość nosiła nazwę Polski Tarnów – Folwark [niem. Polnisch Tarnau Vorwerk]. To jeszcze bardziej podkreśla historyczne związki z…

Fotografie zamieszczone w tej galerii prowadzą widzów po tych samych niemal miejscach, które mieliśmy okazje odwiedzić już w galerii Nowa Sól’ 2014. Różnią się jednak czasem odwiedzin. Większość zdjęć tu zamieszczonych wykonana została na początku roku 2014, a więc w porze zimowej. W niektórych przypadkach zmienił się także sposób ujęcia fotografowanego miejsca lub samo miejsce. Tekst towarzyszący galerii zachował aktualność w całości.

Jest niewątpliwie oryginalnym zabytkiem techniki. Zbudowano go w 1905 r. Przejechało po nim wiele tysięcy pociągów. Od połowy lat 90.tych XX pozostaje nieużytkowany. Jego stan techniczny pogarsza się z roku na rok wskutek dewastacji dokonywanej przez amatorów złomu i oddziaływania warunków naturalnych.

Tarnów Jezierny jest typową miejscowością letniskową na Pojezierzu Sławskim. Położony malowniczo nad Jeziorem Tarnowskim Dużym i otoczony lasami, stanowi ulubione miejsce wakacyjnego wypoczynku wielu mieszkańców Ziemi Lubuskiej i Dolnego Śląska. Łatwo tu dojechać od strony Nowej Soli, Wschowy czy Głogowa. Turyści z całą pewnością powinni zobaczyć Pałacyk Myśliwski z pierwszej połowy XVII w. postawiony na miejscu dawnego grodu piastowskiego i zarazem siedziby kasztelanii, kościół p.w. św. Huberta i … legendarne „Źródełko Miłości”,  gdzie na świadectwo nieszczęśliwej miłości młodej kasztelanki i prostego rybaka zrosły się ze sobą „na wieczność” buk pospolity z sosną zwyczajną.  Składające się na galerię zdjęcia zostały wykonane w Tarnowie Jeziernym oraz jego najbliższej okolicy w latach 2012-2014.…

Popularny wśród bywalców sanatoriów Ciechocinek leży w województwie kujawsko-pomorskim. Liczące około 10 tys. stałych mieszkańców miasto położone jest w Kotlinie Toruńskiej, w szerokiej dolinie Wisły, na lewym brzegu rzeki. W mieście, które wita gości hasłem: „Ciechocinek miastem zdrowia i festiwali” nie ma przemysłu. Znajdują się tu natomiast liczne szpitale uzdrowiskowe, sanatoria, prewentorium, ośrodki wypoczynkowe, zakłady przyrodolecznicze, pijalnia wód mineralnych, hotele, restauracje, a także warzelnia soli. Część uzdrowiskowa bogata jest w zieleń parków, skwerów, kwietników i dywanów kwiatowych. Cieszą one każdego roku wielu kuracjuszy i turystów.  „Katalog” parkowych drzew i krzewów trafił do literatury dzięki Edwardowi Stachurze, który pracował w Ciechocinku przy oczyszczaniu stawu. Możemy dzięki temu dowiedzieć się, że w latach 60.tych XX wieku,…