Naród

[…] Gdy lud osiąga wyższy poziom kultury i cywilizacji i gdy pismo staje się trwałym znakiem, który mogą po sobie zostawiać minione dzieje, to na tej podstawie powstaje stopniowo świadomość wyraźna zbiorowej odrębności, która staje się poczuciem narodowym.

Składa się na nie przeświadczenie o pochodzeniu od wspólnych przodków, świadomość i zgodna ocena wspólnych dziejów, poczucie wspólnych interesów życiowych w chwili teraźniejszej i na przyszłość, wspólność ocen najważniejszych dla praktyki życiowej, wreszcie wzajemna życzliwość i przychylność członków zbiorowości oraz przywiązanie do do niej.

Gdzie jest wyraźnie takie poczucie narodowe, tam zbiorowość nie jest już ludem, lecz narodem.

Czesław Znamierowski, Szkoła prawa. Rozważania o państwie, Instytut Wydawniczy PAX, W-wa 1988 s. 95