Długotrwała choroba prokuratora a stan spoczynku

[…] Prokurator może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek przełożonego, jeżeli z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. (…)

Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie poglądem, decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku w trybie art. paragraf 1 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, została pozostawiona swobodnemu uznaniu powołanego do tego organu, co oznacza, że sam fakt niepełnienia służby przez rok nie musi stanowić podstawy do zastosowania dyspozycji tej normy.

Decyzja w tym zakresie nie oznacza jednak dowolności, bowiem podejmowana jest w oparciu o indywidualne kryteria, z uwzględnieniem interesu publicznego (potrzeby prokuratury) i słusznego interesu prokuratora. (…)

Uzasadnienie decyzji powinno zawierać motywy, którymi kierował się Prokurator Generalny odmawiając przeniesienia prokuratora w stan spoczynku. (…)

Prokurator Generalny jest uprawniony do samodzielnego ustalania kryteriów, którymi kieruje się podejmując decyzję o przeniesieniu lub odmowie przeniesienia prokuratora w stan spoczynku, a zasadność ich przyjęcia nie podlega merytorycznej ocenie Sądu Najwyższego, który poddaje kontroli jedynie zgodność uchwały z prawem. […]

Sąd Najwyższy w w postanowieniu z dnia 29 czerwca 2017 r. sygn. akt III PO 5/17

Cytat z cyklu „Sądy i poglądy”